कर्णबधिरत्व

 कर्णबधिरत्व व त्यांचे वर्गीकरण
कर्णबधिरत्व म्हणजे काय ?

                   कर्णबधिरत्व म्हणजे एखाद्या व्यक्तीचे दुस-याशीबोलणे व वातावरणातील इतर ध्वनी ऐकण्याविषयी अक्षमता.कर्णबधिरत्व कानातील एखाद्या भागाला इजा झाल्याने किंवाएखाद्या रोगामुळे कानाच्या अनैसर्गिक विकासामुळे, जन्माआधीकिंवा जन्मानंतर आलेले असते. कर्णबधिरत्वामुळे ऐकण्याच्याक्षमतेला मर्यादा पडतातच पण त्याचबरोबर बोलण्यातही दोषनिर्माण होतात. भाषा विकासही खुंटतो.

श्रवणदोषाची अनुवंशिक व परिस्थितीजन्य ही दोन मुख्य कारणेआहेत.

                                                                           
                                                                           श्रवणदोष व त्याचे वर्गीकरण
अ.क्र.                                   डेसिबल                                  श्रवणदोष
( १)                                  ० ते २५ डी. बी.                       सामान्य श्रवण (श्रवणदोष नाही)

( 
( २)                                  २६ ते ४० डी. बी.                     सौम्य श्रवणदोष
( ३)                                  ४१ ते ५५ डी. बी.                     मध्यम श्रवणदोष
(४)                                   ५६ ते ७० डी. बी.                     मध्यम ते तीव्र श्रवणदोष
(५)                                   ७१ ते ९० डी.बी.                        तीव्र श्रवणदोष
( ६)                                    ९१ डी. बी. च्यापुढे                    अति तीव्र श्रवणदोष

                                                                     कर्णबधिरप्रतिबंधक उपाययोजना
१. मुलाला कानात काडी, पेन्सील, पीन, खडू असे काही घालूदेऊ नये.

२. साचलेल्या पाण्याने आंघोळ घालू नये.

३. साधे पडसे, कान दुखणे किंवा वाहणे यावर प्राथमिक आरोग्यकेंद्रात त्वरील उपचार करुन घ्यावेत.

४. कान वाहणा-या व्यक्तीचे कपडे इतरांनी वापरू नयेत, कपडेरोज उकळलेल्या पाण्याने धुवावेत.

६. जवळच्या नात्यात विवाह करु नये.

७. ध्वनी प्रदुषण असल्यास कानाला संरक्षण घ्यावे.

८. गरोदर स्त्रियांनी डॉक्टरांच्या सल्ल्याशिवाय औषधे घेऊ नयेत.

९. गरोदर स्त्रियांनी स्वतःची काळजी घ्यावी. कानाला थंडी लागूदेवू नये, पाण्यात भीजू नये, तसेच ताजे व सकस अन्न वउकळलेले पाणी प्यावे.

१०. मातांनी व मुलांनी रोग प्रतिबंधक लसी द्याव्यात.


                                                   

                                                   कर्णबधिर मुलांच्याविकासासाठी पालकांनी घ्यावयाची काळजी
१. मुलाला श्रवण सहाय्यक उपकरण वापरायला उत्तेजन द्या.

२. मुलाशी त्याला आवड असेल अशा गोष्टीबद्दल बोला आणित्याला शाब्दिक प्रतिसाद द्यायला उत्तेजन द्या.

३. पालकांनी कुटूंबातील इतरांना कर्णबधिर मुलांशी बोलायला वत्याचे हावभाव समजून द्यायला उत्तेजन द्या.

४. सारख्या वयाच्या मुलांच्या बोलण्याशी आपल्या कर्णबधिरमुलाची तुलना करु नका.

५. कर्णबधिर मुलाला सामान्य मुलासारखे वागवावे. कारण एककर्णबधिरत्व सोडले तर इतर बाबतीत ते मूल सामान्य असते.

६. कर्णबधिर हा शाप नाही. प्रतिबंध करता येईल असा एकअपघातच आहे.

७. गावातील सामान्य मुले ज्या शाळेत शिक्षण घेतात, त्याचशाळेत कर्णबधिर मूल शिक्षण घेऊ शकते.

८. शाळेत कर्णबधिर मुलाला पहिल्या रांगेत बसवायला सांगावे,शिक्षकांनी त्याच्यावर अधिक लक्ष द्यावे.

९. आपल्या शेजारील गावात अथवा शहरात विशेष शाळेची सोयअसल्यास मुलाला विशेष शाळेत पाठवावे.

१०. शैक्षणिक शिष्यवृत्त्यांची माहिती करुन घ्यावी.

११. शक्य तितके वाकून मुलाच्या पातळीवर या मुलापासून १मीटर अंतरावरचे बोलणे सर्वात जास्त चांगले ऐकू येते. कधीकधी मुलाच्या कानात बोलावे. डोळ्याला डोळे भिडवून प्रत्यक्षमुलाकडे पाहून बोलावे.

१२. मुलाशी संपर्क साधतांना आजूबाजूला कमीतकमी आवाजअसावा.

१३. कर्णबधिर मुलाला शक्यतो एकच, प्रादेशिक किंवा राष्ट्रीयभाषा शिकवावी म्हणजे उच्च शिक्षणाचा वाव अधिक मिळतो.

१४. विशेष शिक्षणाची सोय नसेल तर मुलाला नर्सरी / बालवाडी/ अंगणवाडीत पाठवावे.